Η προτομή ενός ΑΠΟΕΛίστα, του Τάσου Μάρκου

Ο υποστράτηγος Τάσος Μάρκου , μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΑΠΟΕΛ και έφορος ποδοσφαίρου, υπερασπίστηκε σαν λιοντάρι την πατρική γη στη μάχη της Μιας Μηλίας και από τις 14 Αυγούστου 1974 είναι αγνοούμενος. 

Σήμερα Κυριακή, το Παραλίμνι αποδίδει στον ήρωά του, υποστράτηγο Τάσο Μάρκου, την οφειλόμενη τιμή και τιμά την αιώνιά του μνήμη, με τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του ήρωα, που θα τελέσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο ορειχάλκινος ανδριάντας του ήρωα βρίσκεται στη γωνιά της πλατείας της εκκλησίας του Παραλιμνίου, εδώ απ' όπου ξεκίνησε ο ήρωας στα νιάτα του τη μεγάλη και ανυποχώρητη πορεία του προς τη δόξα. Εδώ απ' όπου νεαρός ξεκίνησε για την Αθήνα, για τη Σχολή Ευελπίδων, για να δώσει στον ενθουσιασμό και τον πατριωτισμό του την επιστημονική κατάρτιση για να γίνει ένας εξαίρετος, λαμπρός αξιωματικός του ελληνικού στρατού.
Επιστρέφει σήμερα, ολοζώντανος και αμετακίνητος, όπως αμετακίνητος στις αρχές του υπήρξε στη ζωή του. Υπηρέτησε ιδανικά και αρχές, χωρίς να υποχωρήσει ούτε ένα βήμα. Αγωνίστηκε ως τομεάρχης της ΕΟΚΑ, στον ανεπανάληπτο εκείνο ηρωικό αγώνα, που κάποιοι σήμερα προσπαθούν να τον παρουσιάσουν με σκιές και μαύρες τρύπες. Ο Τάσος Μάρκου βρισκόταν πάντα στις φωτεινές κορυφές. Και το 1955 και το 1963 και το 1974. Με τα σημερινά μέτρα κάποιων οπαδών του «καλού κλίματος», ο ήρωας Τάσος Μάρκου πρέπει να αποκαλείται υπερεθνικιστής. Κάποιοι ήδη τον κατατάσσουν ανάμεσα στα μέλη της «παράνομης εξτρεμιστικής οργάνωσης». Και συμμετείχε με τρόπο ενεργό στις δραστηριότητες της οργάνωσης ΑΚΡΙΤΑΣ, που έσωσε τη Λευκωσία στα χρόνια της τουρκοανταρσίας. Ελπίζω οι σημερινοί τουρκολάγνοι και απολογητές του Ταλάτ να μην τον χαρακτηρίζουν τουρκοφάγο, για να μας πουν ότι φταίμε κι εμείς και ο Τάσος Μάρκου και πρέπει να πάρουμε το μερίδιο της ευθύνης μας και να δεχτούμε τους όρους του κατακτητή. Ο Τάσος Μάρκου υπεράσπισε με ηρωισμό και αυτοθυσία τη Λευκωσία και την κυβέρνηση του Εθνάρχη Μακαρίου από την ανταρσία των Τούρκων, που την οργάνωσε και την καθοδηγούσε το βαθύ κράτος του τουρκικού επεκτατισμού. Ο Τάσος Μάρκου, όμως, σε πείσμα όλων των νεοφανών πατριωτών της επαναπροσέγγισης, θα στέκεται αιώνια στη γωνιά της πλατείας στο Παραλίμνι περήφανος, με το τιμημένο όπλο του στο χέρι, με τη στολή του Έλληνα αξιωματικού, ανίκητος και αποφασιστικός να φωνάζει σε όλους για ελευθερία και δημοκρατία και να δείχνει το δρόμο προς την απελευθέρωση, ως προϋπόθεση της επανένωσης. Δεν δείλιασε ούτε το 1974, όταν -χούντα, Τούρκοι και οι ξένοι προστάτες της- επιχείρησαν από τότε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διχοτόμηση της Κύπρου. Και μας καλεί και σήμερα να μην υποκύψουμε, να μην ενδώσουμε, αλλά να ενεργούμε με εθνική αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα.
Ο Τάσος Μάρκου ήξερε να αγωνίζεται. Ολόκληρη η ζωή του ήταν ένας αγώνας ελευθερίας και ο θάνατός του μια πράξη ελευθερίας. Δεν πολεμούσε μόνο όταν ήλπιζε και επιδίωκε τη νίκη. Πολεμούσε και όταν δεν είχε καμιά ελπίδα. Όταν οι άλλοι υποχωρούσαν. Αυτός στεκόταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, στην πρώτη γραμμή της αντίστασης, στην πρώτη γραμμή για το θάνατο, που ποτέ του δεν φοβήθηκε, στην πρώτη γραμμή για τη δόξα και την αξιοπρέπεια που τον οδήγησε στην αθανασία. Η ιστορία του δεν επιδέχεται αναθεώρηση ούτε επιτρέπει παραχάραξη για χάρη του «καλού κλίματος».
Το Παραλίμνι τον τιμά. Παίρνει από το ηρωικό βλαστάρι του την πνοή της αντίστασης και του ανυποχώρητου αγώνα για εθνική δικαίωση και του ανταποδίδει τη ζωή της αιωνιότητας. Αιώνια θα στέκεται στη γωνιά της πλατείας μας, θα μας κοιτάζει με το αγέρωχό του βλέμμα, θα μας δείχνει το όπλο του που ποτέ δεν εγκατέλειψε, θα μας θυμίζει ότι οι Έλληνες αγωνίζονται για την πατρίδα, για την ελευθερία, για τη δόξα και για την εθνική αξιοπρέπεια. Αιωνία σου η μνήμη, αθάνατε υποστράτηγε της εθνικής αξιοπρέπειας και της αιώνιας δόξας. Το Παραλίμνι και η Κύπρος θα σε θυμούνται πάντα.

Από την σημερινή