Season 2011-2012 τέλος

Season 2011-2012 τέλος και για όσους διερωτούνται αν αυτή η χρονιά πρέπει να θεωρηθεί επιτυχημένη ή όχι εγώ θα τους απαντήσω με ένα πολύ απλό συλλογισμό. Ελάτε μετά από λίγα χρόνια και ανοίξετε στα παιδιά σας ένα βιβλίο με την ιστορία του Θρύλου. Να είστε σίγουροι πως τα μοναδικά χρυσά γράμματα θα είναι αυτά που γράφουν "2012".

Πολλοί θα κολλήσουν (για άλλη μια φορά) στα σημεία, ψάχνοντας ο καθένας, με το δικό του φακό τα λάθη που δεν μας επέτρεψαν να κάνουμε για άλλη μια φορά το back2back. Θα προτιμούσα να κλείσουμε τη χρονιά με ένα πιο θετικό πνεύμα και να δει ο καθένας τα λάθη που έκανε από το δικό του πόστο χωρίς να πρέπει να του τα υποδείξει ο κάθε άσχετος.

Το να πω στον Γιοβάνοβιτς φταις επειδή δεν έκανες την μεταγραφή του Ιανουαρίου είναι πολύ εύκολο. Και γίνεται ακόμα πιο εύκολο όταν δεν έχω τον άνθρωπο απέναντι μου να δικαιολογήσει την θέση του. Γιατί είμαι σίγουρος πως λόγοι υπήρχαν και μάλιστα πολλοί. Ο Ιβάν δεν ήθελε λιγότερο από τον καθένα μας το b2b. Το ίδιο και οι ποδοσφαιριστές μας.

Το να τα ρίξουμε όλα στην κούραση του Champions League είναι επίσης εύκολο. Και ίσως να αποτελεί και την σοβαρότερη αιτία. Είναι ωστόσο κάτι πρωτόγνωρο και δεν κανένας δεν είχε την εμπειρία σε αυτό το θέμα. Έχουμε κερδίσει ωστόσο πολλά από τις 2 εμφανίσεις μας στο Champions League και κυρίως την δεύτερη φαίνεται πως τα πήγαμε πολύ καλύτερα από την πρώτη. Μέχρι και την προτελευταία αγωνιστική παραμείναμε ζωντανοί ενώ στον θεσμό φτάσαμε τους προημιτελικούς !!!

Είναι γενικώς αποδεκτό πως ένας από τους κυριότερους λόγους ήταν και οι αδικοχαμένοι βαθμοί με την Ανόρθωση μέσα στο ΓΣΠ στην διάρκεια των play-off. Και λέω αδικοχαμένοι γιατί λόγο ορισμένων αλητών αφήσαμε την Ομάδα αβοήθητη μπροστά σε ένα άδειο ΓΣΠ. Και δεν μας έφτανε αυτό, πάμε στον αγώνα με τους κινέζους, (τελευταίο στο ΓΣΠ για την φετινή χρονιά μετά από πολλές εβδομάδες) και βλέπουμε πως οι αλήτες αυτοί όχι μόνο δεν συμμορφώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν και επανήλθαν με τις φωτοβολίδες. Πόση βλακεία Θεέ μου! Αυτοί (λένε) αγαπούν την Ομάδα ...

Σοβαρότητα, ταπεινότητα, σκληρή δουλειά από όλους και μελέτη  των λαθών για να πάμε ακόμα καλύτερα. Μελέτη όμως! Όχι σκληροεγωϊστικά συνθήματα!